Karkonosze - pasmo górskie o długości ok. 70km i szerokości 8-20km, rozciągające się w zachodniej części Sudetów. Głównym grzbietem Karkonoszy, o położeniu wschód-zachód, biegnie granica polsko-czeska. Ów grzbiet, rozciągający się od Przełęczy Szklarskiej do Przełęczy Okraj, dzieli się na trzy mniejsze grzbiety: Śląski, Czarny i Kowarski. Równolegle do grzbietu głównego, w kierunku południowym, znajduje się Grzbiet Czeski. Mniej-więcej prostopadle do grzbietów głównych biegną tzw. karkonoskie Rozsochy, czyli Grzbiety Południowe. Prócz granicznego Lasockiego, wszystkie grzbiety poprzeczne znajdują się w Czechach.
Karkonosze w większości (ponad 2/3 powierzchni) leżą na terenie Czech. Polska ich część od północy graniczy z Kotliną Jeleniogórską, od wschodu z Kotliną Kamiennogórską, a od zachodu z Górami Izerskimi.
Geologicznie, Karkonosze wraz z Górami Izerskimi, Pogórzem Izerskim, Koliną Jeleniogórską i Rudawami Janowickimi należą do bloku karkonosko-izerskiego. Karkonosze zbudowane są głównie z różnego rodzaju granitów.
Prócz ciekawego i atrakcyjnego ukształtowania terenu, na rozwój turystyki w Karkonoszach wpłynęła bogata i cenna szata roślinna, malownicze strumienie, rzeczki, wodospady, a nawet jeziora polodowcowe, ciągnąca się od średniowiecza tradycja poszukiwania i obróbki cennych minerałów (tajemniczy waloni, huty szkła itd.). Urody temu regionowi dodają liczne skałki o fantastycznych kształtach, pięknie prezentujące się na tle karkonoskiej przyrody.
Biorąc pod uwagę ciekawe ukształtowanie powierzchni Karkonoszy, prócz szczytów i zboczy górskich, przełęczy, hal, dolin i skałek, na uwagę zasługuje też 6 głębokich kotłów polodowcowych położonych po polskiej stronie: Śnieżne Kotły (Wielki i Mały), Czarny Kocioł Jagniątkowski, Kocioł Wielkiego Stawu, Kocioł Małego Stawu i Kocioł Łomniczki; oraz kotły znajdujące się po stronie czeskiej: Labský důl, Kotelní jámy, Úpská Jáma, Studniční jámy, Modrý důl i Zelený důl. Poza tym na północnym stoku Karkonoszy występują nisze niwialne - największe z nich to: Szrenicki Kocioł, Łabski Kocioł, kocioł pod Śmielcem, kocioł pod Tępym Szczytem, Kocioł Smogorni i nisza Biały Jar.
Między Śląskim Grzbietem a Pogórzem Karkonoskim znajduje się głębokie obniżenie terenu - Karkonoski Padół Śródgórski.
W celu ochrony cennej fauny, flory, oryginalnego ukształtowania terenu oraz unikatowych form skalnych Karkonoszy, w 1959 roku utworzono Karkonoski Park Narodowy. Po stronie czeskiej, w 1963 roku powstał Krkonošský Národní Park.
Szczyty Karkonoszy
Karkonosze nie są górami wysokimi, jednak mimo to mają wyraźnie ukształtowane i zróżnicowane piętra roślinne oraz ostry, odpowiadający górom europejskim klimat. Charakterystyczne są też dla nich silne wiatry i gwałtowne zmiany pogody. Turyści powinni o tym pamiętać - mimo niedużej wysokości, do wędrówek w tych górach należy się solidnie przygotować i nigdy nie lekceważyć prognoz pogody oraz zaleceń rozsądnych i ostrożnych osób, doświadczonych w wędrówkach po tym terenie!
W Karkonoszach znajdują się 54 szczyty główne oraz 15 wierzchołków pobocznych o wysokości ponad 1000m n.p.m. Są to:
Największe i najbardziej atrakcyjne pod względem turystycznym polskie miasta w Karkonoszach i w ich okolicy to:
Pozostałe miejscowości:
Schroniska w Karkonoszach:
Najbardziej znane wodospady Karkonoszy:
Karkonoskie jeziora polodowcowe:
Źródła powyższych informacji: http://pl.wikipedia.org/wiki/Karkonosze , http://www.kpnmab.pl oraz wiedza własna. Za zmiany dot. powyższych informacji redakcja www.cieplice.pl nie odpowiada.
Ostatnia aktualizacja luty 2020 r.